Ο πόνος στην περιοχή του βουβώνα των αθλητών έχει επικρατήσει να ονομάζεται στα ελληνικά <σύνδρομο κοιλιακών / προσαγωγών>.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μια συγκεκριμένη παθολογία αλλά πολλά διαφορετικά προβλήματα τα οποία έχουν σαν κοινό σύμπτωμα τον πόνο στην περιοχή του βουβώνα.
Ενδεικτικά κάποιες από τις παθολογίες που εμφανίζουν πόνο στην περιοχή του βουβώνα είναι:
- Φλεγμονή (inflammation) στην έκφυση των προσαγωγών (hip adductor origin)
- Φλεγμονή στην κατάφυση του ορθού κοιλιακού (rectus femoris insertion)
- Φλεγμονή κατά μήκος της απονεύρωσης του ορθού κοιλιακού, δηλ. στην πρόσφυση των λοξών κοιλιακών
- Φλεγμονή στην ηβική σύμφυση (pubic symphysis)
- Οστικό οίδημα στο οστούν της ήβης
- Βουβωνοκήλη / αθλητική κήλη (inguinal hernia / sports hernia)
- Τοπική νευραλγία (neuralgia)
- Σύνδρομο impingement της άρθρωσης του ισχίου (labral impingement)
- Πρώιμη αρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου (early osteoarthritis)
- Ενδοκοιλιακή παθολογία
Υπάρχει μια σαφής υπερδιάγνωση στο θέμα της βουβωνοκήλης – ίσως γιατί είναι η μόνη από τις ανωτέρω παθολογίες η οποία χειρουργείται εύκολα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Τα συμπτώματα εμφανίζονται στην έκφυση του προσαγωγού ή στην κατάφυση του ορθού κοιλιακού (ή και στα δύο σημεία ταυτόχρονα) συνήθως στην μια από τις δύο πλευρές - σπάνια αμφοτερόπλευρα.
Συχνά αυτό που προξενεί το πρόβλημα είναι η αλλαγή προπονητικών επιβαρύνσεων - αλλαγή στην ένταση ή/και στον όγκο της προπόνησης. Μπορεί επίσης να οφείλεται σε αλλαγή τεχνικής ή επίσης και σε αλλαγή της επιφανείας (χόρτο, συνθετικός τάπητας, παρκέ, χώμα κλπ.).
Αν ο αθλητής αψηφήσει τα συμπτώματα και συνεχίσει τις επιβαρύνσεις, ο πόνος αυξάνεται και συχνά παραμένει και μετά από την προπονητική δραστηριότητα. Οι περισσότεροι αθλητές μπορούν ωστόσο να <βγάζουν> την προπόνηση ως ένα βαθμό, ακόμα και να συμμετέχουν σε αγώνες - αυτός είναι ο λόγος που συχνά εμφανίζονται στον γιατρό με καθυστέρηση εβδομάδων ή και μηνών.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η ιατρική εξέταση του αθλητή με σύνδρομο κοιλιακών / προσαγωγών ξεκινά με μια γενική ορθοπαιδική εξέταση η οποία έχει σκοπό να εντοπίσει τυχόν παράγοντες προδιάθεσης: ανισοσκελία (leg length discrepancy - LLD), ασύμμετρη παραμόρφωση του άξονα των κάτω άκρων, εντοπισμένη μυϊκή ατροφία ή υπερτροφία, αδυναμία στους σταθεροποιητικούς μυς του κορμού, γενικευμένη χαλαρότητα κολλαγόνου (προδιάθεση για βουβωνοκήλη), κλπ.
Το σημείο της φλεγμονής εντοπίζεται με ψηλάφηση και βρίσκεται είτε στην έκφυση του μείζωνος προσαγωγού είτε στην κατάφυση των ορθών κοιλιακών στην περιοχή της ήβης. Δακτυλική εξέταση των βουβώνων μπορεί να εντοπίσει την απαρχή βουβωνοκήλης ενώ κατά την εξέταση των όρχεων συχνά εντοπίζονται και κιρσοκήλες (varicocele).
Αν υπάρχει ευαισθησία σε συμπίεση του οστού στην περιοχή της ήβης συστήνεται μαγνητική τομογραφία λεκάνης για αποκλεισμό οστικού οιδήματος (bone edema of the pubis).
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία εξαρτάται από τα ευρήματα της κλινικής και της απεικονιστικής εξέτασης. Στην πρώιμη φάση συνήθως αρκεί η τροποποίηση της προπόνησης (ή και η αποχή), η χορήγηση αντιφλεγμονωδών από το στόμα και φυσικοθεραπευτική αγωγή.
Οπωσδήποτε όμως το σημαντικότερο είναι να διορθωθούν άμεσα οποιοιδήποτε παράγοντες προδιάθεσης έχουν διαπιστωθεί (π.χ. με την κατασκευή ορθοπαιδικών πάτων) και να δοθεί ένα πρόγραμμα συστηματικής ενδυνάμωσης : σταθεροποιητικές ασκήσεις για την μέση / λεκάνη / ισχία.
Εφ΄όσον υπάρχει η δυνατότητα aquatraining ο χρόνος αποθεραπείας μπορεί να βραχυνθεί καθώς οι περισσότερες δραστηριότητες μπορούν να γίνουν στο νερό αρκετά νωρίτερα.
Στις χρονίζουσες φλεγμονές καλά αποτελέσματα έχουν οι τοπικές εγχύσεις στεροειδών ουσιών αλλά και ενζύμων, ανάλογα με το ανατομικό σημείο. Μεικτά αποτελέσματα δίνουν οι εγχύσεις αιμοπεταλίων/αυξητικών παραγόντων (PRP - growth factors).
Στις λίγες περίπτωσεις στις οποίες η (σωστή) συντηρητική αγωγή δεν έχει αποτέλεσμα, μένει μόνο η λύση του χειρουργείου. Εφ' όσον υπάρχει αρχόμενη βουβωνοκήλη γίνεται ενίσχυση του κοιλιακού τοιχώματος με ή χωρίς την χρήση συνθετικού πλέγματος. Αλλιώς συχνά βοηθά η πολύ απλούστερη τοπική απονεύρωση.
