Στις περιπτώσεις που υπάρχει στένωση στον κεντρικό σπονδυλικό σωλήνα για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να οδηγήσει σε συμπίεση των νεύρων του νωταίου μυελού. Η στένωση του σωλήνα (spinal stenosis) οφείλεται συνήθως στην πάχυνση των αρθρώσεων facet (σπονδυλοαρθίτιδα) αλλά και στις προεξοχές εκφυλισμένων δίσκων οι οποίοι έχουν <κάτσει>.
Τα συμπτώματα που νοιώθει ο ασθενής εμφανίζονται συνήθως σε προχωρημένο στάδιο και μπορεί να είναι πόνος στον αυχένα, στους αγκώνες ή στα χέρια, μουδιάσματα («βελόνες», «κάψιμο») είτε στα χέρια είτε στα πόδια, προβλήματα στην βάδιση, την ούρηση κλπ.
Η διάγνωση της μυελοπάθειας γίνεται με κλινική νευρολογική εξέταση και με μαγνητική τομογραφία. Επίσης ένα ηλεκτρομυογράφημα/ νευρογράφημα θα δείξει εάν και πόσο από την λειτουργικότητα των νεύρων έχει χαθεί.
Η αντιμετώπιση της μυελοπάθειας είναι κατ’ αρχάς συντηρητική (φάρμακα, κολλάρο, φυσικοθεραπευτική αγωγή). Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι η συντηρητική αγωγή δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη του προβλήματος η οποία είναι αργή αλλά σταθερή : ο σπονδυλικός σωλήνας συνεχίζει να στενεύει και να <στραγγαλίζει> τα νεύρα που περνούν μέσα του.
Η χειρουργική θεραπεία είναι δύσκολη. Μεγάλη σημασία έχει να εντοπιστούν με ακρίβεια τα σημεία αυξημένης πίεσης στον μυελό έτσι ώστε να αποσυμπιεστούν. Η αποσυμπίεση επιτυγχάνεται χειρουργικά με δισκεκτομή (discectomy), πεταλεκτομή (laminectomy - αφαίρεση τμήματος του οπίσθίου τοιχώματος του σωλήνα) ή τοπικό καθαρισμό στα σημεία των υπερτροφικών αρθρώσεων. Συχνά χρησιμοποιούνται όλες αυτές οι χειρουργικές μέθοδοι συνδυασμένα.
Καθώς μετά από εκτεταμένη αποσυμπίεση συχνά δημιουργείται αστάθεια η περιοχή σταθεροποιείται συνήθως με αρθρόδεση (σπονδυλοδεσία - fusion - με μεταλλική πλάκα / βίδες και οστικά μοσχεύματα).
