Το κάταγμα Jones είναι κάταγμα του 5ου μεταταρσίου το οποίο περιέγραψε για πρώτη φορά ο ορθοπαιδικός Sir Robert Jones το 1902 (το έπαθε ο ίδιος ενώ χόρευε). Πρόκειται για ένα κάταγμα με κακή πρόγνωση και δεν έχει καμία σχέση με το σύνηθες «αποσπαστικό κάταγμα βάσης 5ου μετατάρσιου», το οποίο έχει πολύ καλή πρόγνωση. Το κάταγμα Jones (σε απόσταση 10-15mm από τη βάση του μεταταρσίου) είναι διάσημο για υψηλά ποσοστά καθυστερημένης πώρωσης ή και μη πώρωσης (βλ. λέξη). Γι' αυτό τον λόγο στους επαγγελματίες αθλητές προτιμάται συνήθως η άμεση οστεοσύνθεση.
